Δομικά στοιχεία και υλικά-μπάζα, τσιμέντα, τούβλα ενός κατεδαφισμένου νεοκλασικού της Άνω Πόλης γίνονται πρώτες ύλες στα χέρια της Μαρίας Πασχαλίδου, η οποία με τη σειρά της μεταπλάθει την ενέργεια, την έννοια του χρόνου και της Ιστορίας πάνω στον καμβά. Το σπίτι αυτό στην οδό Θεοφίλου 18 της Άνω Πόλης, που αποτέλεσε και την πρώτη ύλη στην έκθεση αυτή της Μαρίας Πασχαλίδου, συνοδεύτηκε από μια ενδελεχή έρευνα της δημιουργού σχετικά με την ιστορία του.
Πέρα από την τεχνική (υπερ)επάρκεια και τη μορφολογική καθαρότητα, το έργο της Πασχαλίδου “χτίζεται” και αλλού: στη συνολική συγκρότηση της δημιουργού του, που επιμένει μέσα στον κυκεώνα μιας συντριπτικής πραγματικότητας να αποκαλύπτει μέσα από τα μπάζα θησαυρούς και να βρίσκει ζωή μέσα στην τέχνη πολλών ειδών. Στην πραγματικότητα τον θησαυρό τον φτιάχνει. Και αν συνηθίσει κανείς να θεωρεί ως θυσαυρό την υλική διάσταση του πολύτιμου, στην περίπτωση της Μαρίας Πασχαλίδου θησαυρός είναι η αναζήτηση του χρόνου, μαζί με όλα τα ερωτηματικά που ενσωματώνονται στα έργα της και αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Θούλη Μισιρλόγλου, ιστορικός τέχνης
** Το “Σπίτι των Ρόδων” όπως ονομαζόταν, χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, κατοικήθηκε από Τούρκους, οι οποίοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν και το κτίσμα περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα.Το 1929 το αγόρασε ο Κωνσταντινουπολίτης Εμμανούλη Παπαδόπουλος. Το σπίτι εγκαταλείφθηκε το 1981 και δεν ξανακατοικήθηκε. Με υπουργική απόφαση το 1979 χαρακτηρίστηκε έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία καθώς παρουσιάζει ιδιαίτερο μορφολογικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, συνδυάζοντας τη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική με νεοκλασικά στοιχειά και έχει μεγάλη ιστορική αξία γιατί αποτελεί παράδειγμα της εξέλιξης του αρχιτεκτονικού τύπου στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης. Το 2012 ωστόσο, το σπίτι κατεδαφίστηκε λόγω επικινδυνότητας.
Διάρκεια έως 22 Σεπτεμβρίου 2018
Διεύθυνση: Βιτρίνες Τέχνης Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος,
Καρόλου Ντηλ 33, Θεσσαλονίκη